Urologie, andrologie, steenkliniek
09 224 66 50 (fax 09 224 66 59)
straat 41
09 224 62 62
Medisch centrum Lochristi
09 224 53 11
Medisch centrum Zelzate
Op de dienst urologie kun je terecht voor de diagnostiek en behandeling van aandoeningen van de nieren, blaas, prostaat, geslachtsorganen en de bekkenbodem.
Wij behandelen zowel mannen, vrouwen, volwassenen als kinderen. Enkele van onze speerpunten zijn de behandeling van plasproblemen, urineverlies, nierstenen en kwaadaardige gezwellen van de urologische organen. Ook erectiestoornissen, problemen van de voorhuid, bedplassen en sterilisatie van de man behoren tot ons domein. Voor een specifiek probleem kun je verwezen worden naar een arts met specifieke expertise. Als je nog bijkomende vragen hebt, kun je ons altijd contacteren.
De prostaat is een klier die zijn functie heeft bij de voortplanting. De prostaat maakt een vocht aan dat van belang is voor het in leven houden van de zaadcellen tijdens en na de zaadlozing. Bij het orgasme van de man zullen de prostaat en de blaashals samentrekken zodat het zaadvocht naar buiten gestuwd wordt uit de penis. De prostaat staat onder controle van het mannelijke hormoon testosteron dat geproduceerd wordt in de teelballen. Onder invloed van dit hormoon dat nodig is voor heel wat functies in het lichaam (vethuishouding, spierkracht, libido etc.) kan groei van de prostaat optreden.
Bij sommige mannen groeit deze prostaat tot een volume waarbij ze klachten krijgen van de prostaat. Veel voorkomende klachten van prostaatvergroting zijn onder andere moeizamer plassen, nadruppelen en snel naar het toilet moeten gaan bij aandrang. In dat geval spreekt men van goedaardige prostaatvergroting. Goedaardig wil zeggen dat er niet gedacht wordt aan prostaatkanker. Bij sommige mannen zullen er zich naast de goedaardige prostaatcellen ook kwaadaardige prostaatcellen vormen in de prostaat. In dat geval spreekt men van prostaatkankercellen.
PSA staat voor prostaat specifiek antigen en dit is een eiwit dat geproduceerd wordt door prostaatcellen. Zowel goed- als kwaadaardige prostaatcellen produceren PSA en de hoeveel PSA die ‘normaal’ is hangt af van een aantal zaken zoals de grootte van de prostaat.
Een verhoging van het PSA kan met andere woorden zowel een goed- als een kwaadaardig fenomeen zijn. Enerzijds kan een goedaardige prostaatvergroting (LINK: aandoening) een PSA-stijging geven terwijl dit een natuurlijk verouderingsfenomeen is. Anderzijds kan een PSA-stijging bij een weinig vergrote prostaat een eerste alarmsymptoom zijn voor prostaatkanker (LINK: aandoening). Bespreek dit met je huisarts of uroloog. Verder nazicht kan aangewezen zijn.
Het afkomen van een niersteen kan bijzonder pijnlijk zijn omdat een niersteen de urineleider kan blokkeren. De urine boven de niersteen kan dan niet afvloeien waardoor de nierkelk opzwelt. Dit noemt men een nierkoliek. Typisch voor nierkolieken is het plotse ontstaan van krampachtige pijn in één van beide flanken. Vaak voelt men zich misselijk of moet men braken.
Bij de meeste mensen zal een nierkoliek als dermate pijnlijk ervaren worden dat contact met de spoedgevallendienst aangewezen is. Daar zal men je krachtige pijnstilling toedienen en nakijken of het effectief om een nierkoliek gaat. Meestal zal men een beeldvormingsonderzoek zoals een echografie of een CT-scan laten verrichten. Er zal bloed afgenomen worden en er zal gevraagd worden of je een urinestaal kan afgeven.
Indien je denkt dat je een nierkoliek hebt, is het aangewezen om niet meer te eten of te drinken vooraleer je naar de dienst spoedgevallen komt. Voor sommige behandelingen moet je immers nuchter zijn.
Niet alle nierstenen komen in aanmerking voor behandeling. Kleine nierstenen kun je soms spontaan uitplassen. In dergelijk geval zal men je vragen om te plassen in een zeefje. In specifieke gevallen zoals bij moeilijk controleerbare pijn, koorts of verslechtering van de nierfunctie zal je één van de mogelijke behandelingen voorgesteld worden. Enkele mogelijke behandelingen voor nierstenen zijn: ureterorenoscopie, extracorporele shock wave therapie of niersteenverbrijzeling.
Bloed plassen is altijd een reden voor verder onderzoek. Ook wanneer het eenmalig is. Het plassen van bloed kan een relatief onschuldige oorzaak hebben zoals een blaasontsteking of een niersteen, maar het kan ook een eerste teken zijn van ernstige zaken zoals blaaskanker of nierkanker. Meestal is de eerste stap de afname van een urinestaal. Als het nodig is, voeren we een echografie van de nieren en blaas of een cystoscopie uit. Bespreek dit met je huisarts of uroloog.
In sommige gevallen is het plassen van bloed zodanig hevig dat een aanmelding op de dienst spoedgevallen noodzakelijk is. Dit kan nodig zijn wanneer er veel klonters gevormd worden in de urine of wanneer je na een episode van bloedverlies niet meer kan plassen. Als je denkt dat je naar spoed moet komen, is het aangewezen om niet meer te eten of te drinken. Voor sommige behandelingen moet je immers nuchter zijn.
Urineverlies, incontinentie of het onvrijwillig verliezen van urine is een frequent voorkomend probleem. Deze aandoening kan voorkomen in elke leeftijdscategorie en doet zich zowel bij vrouwen als mannen voor. Het ophouden van urine in de blaas en het gaan plassen op een sociaal aanvaard moment is een complex samenspel van signalen tussen de hersenen, de blaas en de bekkenbodemspieren. Er bestaan dan ook heel wat verschillende soorten van urineverlies. Lees hier meer over urineverlies.
Een gezwel in de balzak laat je best altijd nakijken. De oorzaak kan relatief onschuldig zijn zoals een bijbalcyste, een waterbreuk of liesbreuk, of een teelbal/bijbalontsteking. Een gezwel in de balzak kan echter ook wijzen op teelbalkanker. Om het verschil te maken tussen deze aandoeningen zal je arts het scrotum onderzoeken en een echografie van het scrotum uitvoeren.
De bijbalcyste of spermatocoele
De bijbal ligt tegenaan de teelbal en deze structuren staan met fijne kanaaltjes in verbinding met elkaar. Langs deze fijne kanaaltjes worden de rijpe zaadcellen van de teelbal gebracht tot in de bijbal die een opslagfunctie heeft voor enkele weken. De bijbal zelf kan soms cystevormige structuren vormen. Dit kan zich voordoen als een natuurlijk proces of het kan ontstaan na een (doorgemaakte) ontsteking van de bijbal. Op dat moment zal de balzak gaan opzwellen door deze cyste. Deze zwelling van de balzak is op zich niet kwaadaardig maar kan wel vervelend zijn omwille van esthetische redenen. Soms kan het gevoel ontstaan van een ‘derde teelbal’ of kan deze zwelling zo groot worden dat deze als storend ervaren wordt. In dergelijk geval kun je deze cyste laten verwijderen.
De waterbreuk of hydrocoele
De teelballen van de man zijn omringd door verschillende vliezen. Deze vliezen dienen als een soort bescherming omheen de teelballen. Bij sommige aandoeningen zoals een teelbalontsteking of een bijbalontsteking of gewoon spontaan kunnen deze vliezen overmatig vocht beginnen produceren. Op dat moment zal de balzak gaan opzwellen. Deze zwelling van de balzak is op zich niet kwaadaardig maar kan wel vervelend zijn omwille van esthetische redenen of omdat de zwelling zo groot wordt dat deze als storend ervaren wordt. In dergelijk geval kun je deze waterbreuk laten herstellen, zie hydrocoele herstel.
De scrotale liesbreuk
Tijdens de ontwikkeling van de man dalen de teelballen vanuit de buik tot in de balzak. Op hun weg naar beneden slepen de teelballen het buikvlies met zich mee. Dit traject buikvlies langs waar de teelbal naar de balzak gaat, sluit zich normaal gezien kort na de geboorte. Bij sommige mensen kan de stomp buikvlies opnieuw langsheen de liesring uitpuilen tot in de balzak door een verzwakte buikwand. Risicofactoren hiervoor zijn bijvoorbeeld chronische constipatie of hoesten. In deze breukzak kan vet of darminhoud aanwezig zijn. In dergelijk geval spreken we van een scrotale liesbreuk. Deze liesbreuk kan hersteld worden door middel van een netje.
Een teelbal- of bijbalontsteking
De teelbal kan ontsteken (orchitis) en de bijbal kan ontsteken (epididymitis) of de 2 kunnen samen ontsteken (orchido-epididymitis). Bij een teelbalontsteking is de oorzaak meestal een bacterie hoewel ook bepaalde virussen zoals bof een dergelijke ontsteking kunnen geven. Vaak zal dit gepaard gaan met pijn, een gezwollen scrotum en koorts. Afhankelijk van de oorzaak zal de behandeling bestaan uit ontstekingswerende middelen en/of antibiotica en ijsapplicatie op het scrotum. De bijbalontsteking zal bij jonge mannen <35 jaar meestal een SOA zoals chlamydia als oorzaak hebben. Een niet-bacteriële bijbalontsteking kan echter ook. Boven de leeftijd van 35 jaar gaat het meestal om een bacteriële ontsteking door de klassieke verwekkers van urineweginfecties. Ook hier zal de behandeling afhankelijk van de oorzaak bestaan uit ontstekingswerende middelen, antibiotica en ijsapplicatie op het scrotum. Slechts in zeldzame gevallen wordt de bijbal weggenomen, zie epididymectomie.
Teelbalkanker
In België worden elk jaar een 130-tal gevallen van teelbalkanker vastgesteld bij jonge mannen tussen 15 en 29 jaar. De ziekte kan ook voorkomen bij de oudere leeftijdsgroepen. De genezingskans is meestal hoog indien deze tumor snel gediagnosticeerd en behandeld wordt. Teelbalkanker zal zich meestal presenteren als een pijnloze harde zwelling in het scrotum. Urgent urologisch advies is in dit geval aangewezen. Een wegname van de aangetaste teelbal kan aan de orde zijn.
Acuut opgekomen pijn laat je best snel nakijken. Dit kan via de dienst spoedgevallen waar men een echografie zal laten verrichten en een urinestaal zal afnemen. Het is aangewezen om niet meer te eten of te drinken vooraleer je naar de dienst spoedgevallen komt. Voor sommige behandelingen moet je immers nuchter zijn.
Een acuut opgekomen pijn kan wijzen op een steeldraaiing van de teelbal of torsio testis. Het kan echter ook wijzen op een teelbal- of bijbalontsteking. Ook een doorgemaakt scrotaal trauma is een mogelijke oorzaak. Een teelbaltumor zal meestal pijnloos zijn maar zelden kan ook deze aandoening pijnklachten geven.
Torsio testis of steeldraaiing van de teelbal
Wanneer de teelbal in de balzak rond zijn lengteas draait, draait de zaadstreng zich en komt de bloedvoorziening van de teelbal in het gedrang. Op het ogenblik dat door die steeldraai (torsio) de bloedvoorziening wordt onderbroken, begint de eerste fase van wat een testis infarct zal worden. Dit gaat onmiddellijk gepaard met hevige pijn. De testis kan doorgaans tot 6 uur lang zuurstoftekort verdragen. Na die periode worden de letsels onomkeerbaar en wordt na detorsie geen recuperatie van de doorbloeding vastgesteld. Dikwijls begint een torsio ‘s nachts bij jongens van 10 à 14 jaar. Door schaamte en omdat na een acute opstoot de pijn na verloop van tijd langzaam afneemt, durven heel wat kinderen het probleem niet meteen melden. Bij twijfel moet een diagnostische ingreep plaatsvinden, liefst binnen de 6 uren na het ontstaan van de pijn. Tijdens dergelijke ingreep gebeurt een fixatie van de gedraaide teelbal. Indien na detorsie en enkele minuten wachten de bloedvoorziening zich niet herstelt, blijft de testis zwart. In dat geval wordt overgegaan tot het verwijderen van de teelbal.
Een teelbal- of bijbalontsteking
De teelbal kan ontsteken (orchitis) en de bijbal kan ontsteken (epididymitis) of de 2 kunnen samen ontsteken (orchido-epididymitis). Bij een teelbalontsteking is de oorzaak meestal een bacterie hoewel ook bepaalde virussen zoals het bof-virus een dergelijke ontsteking kunnen geven. Vaak zal dit gepaard gaan met pijn, een gezwollen scrotum en koorts. Afhankelijk van de oorzaak zal de behandeling bestaan uit ontstekingswerende middelen en/of antibiotica en ijsapplicatie op het scrotum. De bijbalontsteking zal bij jonge mannen <35 jaar meestal een SOA zoals Clamydia als oorzaak hebben. Een niet-bacteriële bijbalontsteking kan echter ook. Boven de leeftijd van 35 jaar gaat het meestal om een bacteriële ontsteking door de klassieke verwekkers van urineweginfecties. Ook hier zal de behandeling afhankelijk van de oorzaak bestaan uit ontstekingswerende middelen, antibiotica en ijsapplicatie op het scrotum. Slechts in zeldzame gevallen wordt de bijbal weggenomen, zie epididymectomie.
Het scrotaal trauma
Bij een trauma van het scrotum kunnen ernstige pijn, zwelling van het scrotum en een bloeduitstorting ontstaan. Bij dergelijk ernstig trauma laat je best snel het scrotum nakijken. Dit kan via een echografie van het scrotum. Dergelijke echografie zal aangeven of het kapsel van de teelbal nog intact is of niet. Bij twijfel zal de uroloog je een diagnostische ingreep van het scrotum voorstellen. Zelden is de teelbal zodanig aangetast dat deze volledig weggenomen dient te worden.
Teelbalkanker
In België worden elk jaar een 130-tal gevallen van teelbalkanker vastgesteld bij jonge mannen tussen 15 en 29 jaar. De ziekte kan ook voorkomen bij de oudere leeftijdsgroepen. De genezingskans is meestal hoog indien deze tumor snel gediagnosticeerd en behandeld wordt. Teelbalkanker zal zich meestal presenteren als een pijnloze harde zwelling in het scrotum. De aanwezigheid van pijn sluit echter deze diagnose niet uit. Urologisch advies is in dit geval aangewezen. Een wegname van de aangetaste teelbal kan aan de orde zijn.
De sterilisatie bij de man of vasectomie betekent het onderbreken van de zaadleiders om zo te voorkomen dat er nog zaadcellen in de zaadlozing zitten. Het is één van de meeste doeltreffende anticonceptiemiddelen bij een vervulde kinderwens.
Deze ingreep gebeurt meestal onder plaatselijke verdoving. De arts maakt links en rechts een kleine insnede in de huid van de balzak, waarbij de zaadleiders worden vrijgemaakt. Van beide zaadleiders wordt een stukje verwijderd en de uiteinden worden afgebonden, waarna de wondjes weer gesloten worden met hechtingen.
Na de ingreep ben je nog niet meteen onvruchtbaar. De eerste maanden na de operatie komen er bij de zaadlozing nog zaadcellen vrij. Daarom moet je in deze periode nog een voorbehoedsmiddel blijven gebruiken. Na tenminste 30 zaadlozingen, die je ongeveer 3 maanden na de ingreep moet hebben, zijn de zaadcellen meestal verdwenen. Na deze periode wordt het zaadmonster onderzocht. Dit onderzoek is essentieel voor het vaststellen van onvruchtbaarheid. De uitslag krijg je van je huisarts.
Vasectomie is in principe een definitieve ingreep. In voorkomende gevallen kan een sterilisatie wel eens ongedaan gemaakt worden. Vasectomie biedt geen enkele bescherming tegen seksueel overdraagbare aandoeningen.
Indien je een sterilisatie overweegt, maak je best een afspraak met de uroloog. Hij zal je balzak onderzoeken voor de ingreep.
Lees meer over
Plassen is een complex samenspel van signalen tussen de hersenen, de blaas, de blaashals en de bekkenbodemspieren. Een zwakke plasstraal kan zijn oorzaak dus hebben op elk van deze niveaus. Om te weten wat het exacte probleem is kan je uroloog een echografie van de prostaat voorstellen. Ook een uroflowmetrie, een blaasfunctieonderzoek of een cystoscopie kan aangewezen zijn. Hieronder vind je enkele van de meest voorkomende oorzaken van een zwakke plasstraal bij de man.
De goedaardige prostaatvergroting of benigne prostaathypertrofie
De prostaat is een klier die zijn functie heeft bij de voortplanting. De prostaat maakt een vocht aan dat van belang is voor het in leven houden van de zaadcellen tijdens en na de zaadlozing. Bij het orgasme van de man zullen de prostaat en de blaashals samentrekken zodat het zaadvocht naar buiten gestuwd wordt uit de penis. De prostaat staat onder controle van het mannelijke hormoon testosteron dat geproduceerd wordt in de teelballen. Onder invloed van dit hormoon dat nodig is voor heel wat functies in het lichaam (vethuishouding, spierkracht, libido etc.) kan groei optreden. Bij sommige mannen groeit deze prostaat tot een volume waarbij ze klachten krijgen van de prostaat. In dat geval spreekt men van goedaardige prostaatvergroting. Goedaardig wil zeggen dat er in dit geval niet gedacht wordt aan prostaatkanker. Veel voorkomende klachten van goedaardige prostaatvergroting zijn moeizamer plassen, nadruppelen, snel naar toilet moeten gaan bij aandrang, moeten persen met de buik om te kunnen plassen, een ongemakkelijk gevoel in de onderbuik, plassen in meerdere tijden, achteruitgang van de nierfunctie en zich niet leeg kunnen plassen. De behandeling bestaat uit medicatie of zo nodig een ingreep. Wij bieden volgende ingrepen aan voor goedaardige prostaatvergroting:
Hypotone blaas of luie blaas
De blaas is een spier. Tijdens het plassen ledigt de blaas zich omdat de blaasspier zich samentrekt terwijl de blaashals en de bekkenbodem zich ontspannen. Een hypotone blaas is een aandoening waarbij de blaasspier onvoldoende kracht heeft om zich te ledigen. Dit kan het gevolg zijn van perifere zenuwschade. Mogelijke oorzaken van deze zenuwschade zijn diabetes, alcoholische neuropathie maar ook vb. chirurgie in het kleine bekken. De aandoening is complex en de exacte oorzaak blijft soms onbekend. Bij de man kan deze aandoening ook het gevolg zijn van chronische obstructie door de prostaat waarbij de blaas ‘gedecompenseerd’ is en zijn kracht dus gedeeltelijk of volledig verloren is. Behandeling van deze aandoening bestaat afhankelijk van de patiënt en de ernst van het probleem uit een afwachtende houding of:
De vernauwing van de plasbuis of urethrastenose
De plasbuis of urethra is de natuurlijke weg waarlangs urine van de blaas naar buiten gebracht wordt. De plasbuis start aan de blaashals en loopt bij de man doorheen de prostaat en de penis. De plasbuis kan vernauwd zijn. In dat geval spreekt men van een 'stenose’ van de plasbuis. De oorzaken van een stenose van de plasbuis zijn divers. Dit kan optreden na een ongeval (bijvoorbeeld bij het terecht komen op de middenbuis van de fiets) of na een trauma van de plasbuis tijdens het plaatsen van een blaassonde in de blaas. Een stenose kan zich ook voordoen na een infectie van de plasbuis, na bestraling van de plasbuis of door sommige huidziekten die ook de aflijning van de plasbuis kunnen aantasten (zoals lichen sclerosus). De behandeling van deze vernauwing kan door middel van een sachse urethrotomie of urethraplastie.
Plassen is een complex samenspel van signalen tussen de hersenen, de blaas, de blaashals en de bekkenbodemspieren. Een zwakke plasstraal kan zijn oorzaak dus hebben op elk van deze niveaus. Om te weten wat het exacte probleem is kan je uroloog een echografie van nieren en blaas voorstellen. Ook een uroflowmetrie, een blaasfunctieonderzoek of een cystoscopie kan aangewezen zijn. Hieronder vind je enkele van de meest voorkomende oorzaken van een zwakke plasstraal bij de vrouw.
De hypotone blaas of luie blaas
De blaas is een spier. Tijdens het plassen ledigt de blaas zich omdat de blaasspier zich samentrekt terwijl de blaashals en de bekkenbodem zich ontspannen. Een hypotone blaas is een aandoening waarbij de blaasspier onvoldoende kracht heeft om zich te ledigen. Dit kan het gevolg zijn van perifere zenuwschade. Mogelijke oorzaken van deze zenuwschade zijn diabetes, alcoholische neuropathie maar ook bv. chirurgie in het kleine bekken. De aandoening is complex en de exacte oorzaak blijft soms onbekend. Behandeling van deze aandoening bestaat afhankelijk van de patiënt en de ernst van het probleem uit een afwachtende houding of:
De hypertone bekkenbodem of overactieve bekkenbodem
Om te kunnen plassen op een vlotte manier dient de sluitspier van de plasbuis zich te ontspannen maar ook de bekkenbodem dient zich te ontspannen. Bij sommige vrouwen zijn deze bekkenbodemspieren vaak onbewust te strak aangespannen. Naast plasproblemen kunnen deze vrouwen ook last hebben van ontlastingsproblemen, pijn bij het vrijen en lage buikpijn. De reden van de gespannen bekkenbodemspieren is niet altijd duidelijk. Pijn en nare seksuele ervaringen kunnen triggers zijn voor dergelijke problemen. De behandeling bestaat meestal uit bekkenbodemkinesitherapie oefeningen. Indien er veel urine achter blijft in de blaas kan zelfsondage aan de orde zijn.
De blaasverzakking
Een verzakking van de baarmoeder of vaginatop is een veel voorkomend probleem. De baarmoeder en vagina zijn normaal omringd door steunweefsels die deze structuren op hun plaats houden. Onder invloed van verschillende factoren kunnen deze steunweefsels verzwakt zijn. De leeftijd en genetische voorbeschiktheid voor zwakkere steunweefsels zijn zeker belangrijke factoren, maar ook voorgaande operaties in de buik, voorgaande zwangerschap en overgewicht zijn enkele voorbeelden van factoren die het probleem kunnen beïnvloeden. Verzakking van de baarmoeder en/of de vaginatop is meestal niet gevaarlijk maar kan wel verschillende soorten vervelende klachten geven. Gekende klachten zijn het gevoel van een ‘bol’ tussen de benen in de vagina, een zeurend gevoel in de onderbuik of de rug en stoelgangsproblemen of seksuele problemen. Indien de blaas mee verzakt is, kunnen er ook plasproblemen aanwezig zijn zoals een zwakke plasstraal. In de behandeling van deze problematiek is er een plaats voor bekkenbodemkinesitherapie oefeningen. Daarnaast bieden wij volgende oplossingen aan:
Om een correct spermastaal af te leveren, moet je masturberen in een daartoe voorzien steriel potje. Het produceren van het spermastaal kan thuis gebeuren of desgewenst met de nodige discretie in het ziekenhuis. Hiervoor maak je best op voorhand een afspraak met het laboratorium. Men spreekt van een ‘afwijkend spermastaal’ indien 1 of meerdere van volgende eigenschappen verstoord zijn:
Een afwijkend spermastaal kan heel wat verschillende oorzaken hebben.
Allereerst moet je nagaan of het spermastaal correct afgenomen werd. Voor de afname van het spermastaal moet je een seksuele onthoudingsperiode respecteren van 2 tot 4 dagen. Het staal moet binnen het uur en op lichaamstemperatuur getransporteerd worden naar het labo. Deze vereisten zijn vooral van belang voor de concentratie en beweeglijkheid van de zaadcellen.
Indien het staal correct afgenomen werd en toch afwijkend is, wordt aangeraden om een tweede staal te laten analyseren na een 4 tot 6-tal weken. Pas wanneer dit tweede staal afwijkend is, wordt gezocht naar een oorzaak. Hiervoor neem je best contact op met een uroloog.
De uroloog zal eerst via een aantal vragen peilen naar zaken die het verstoorde spermastaal kunnen veroorzaken. Dit kunnen zowel leefgewoontes zijn zoals roken of hete ligbaden maar ook infecties van de prostaat, hormonale en genetische afwijkingen en anatomische afwijkingen zoals een spatader van de teelbal. Nadien zal een klinisch onderzoek plaatsvinden van de teelballen en penis. Meestal zal ook een labo- onderzoek gebeuren met speciale interesse naar het mannelijk hormoon testosteron maar ook naar de schildklierhormonen en andere hormonen die hun belang hebben bij de productie van spermacellen.
Afhankelijk van de problematiek kan je uroloog aanvullende testen voorstellen zoals een echografie van het scrotum of een echografie van de prostaat. Ook chromosomaal onderzoek om genetische oorzaken op te sporen kan aan de orde zijn. Zo nodig zal gesproken worden over een TESE of testisbiopsie. Wij werken nauw samen met het fertiliteitscentrum voor het behandelen van een onvervulde kinderwens.
Als je denkt een vernauwde voorhuid te hebben of als je een besnijdenis wenst, neem je best contact op met een uroloog.
Bij het jonge kind is het niet abnormaal dat de voorhuid niet volledig teruggetrokken kan worden over de eikel of de glans penis. Op jonge leeftijd bestaan er verklevingen tussen de eikel en de voorhuid die balanopreputiale verklevingen genoemd worden. Geleidelijk aan komen deze verklevingen los tot de eikel volledig ontbloot kan worden. Bij sommige kinderen is de voorhuid erg vernauwd en/of doen er zich ontstekingen van de voorhuid of de eikel voor. In dergelijk geval kan het aangewezen zijn om een circumcisio of besnijdenis uit te voeren. Naast medische redenen voor een besnijdenis bestaan er ook religieus-culturele redenen. O.m. in de moslimgemeenschap wordt vaak gekozen voor een besnijdenis van het jonge kind uit hygiënische reden. Meer info vind je op de pagina Besnijdenis bij het jonge kind.
De meest voorkomende reden om een besnijdenis uit te laten voeren als volwassen man is een fimosis of vernauwing van de voorhuid. Deze vernauwing kan aangeboren zijn of kan ontstaan zijn onder invloed van infecties van de voorhuid of voorhuidsziekten. Bij het niet volledig kunnen terugtrekken van de voorhuid op volwassen leeftijd kunnen klachten ontstaan. Zo is het mogelijk dat de eikel onvoldoende gereinigd kan worden met ontstekingen van de eikel en voorhuid als gevolg. Soms kan ook een vernauwing ontstaan ter hoogte van de opening van de plasbuis. Men weet ook dat het onvoldoende kunnen reinigen van de voorhuid meer kans geeft op het ontstaan van peniskanker, hoewel dit laatste gelukkig maar zelden voorkomt. Wanneer een vernauwde voorhuid toch over de eikel geschoven wordt, kan deze soms moeilijk terug naar voor gebracht worden. De voorhuid kan dan beginnen zwellen en pijn doen. In dergelijk geval spreken we over een ‘parafimosis’. Dit wordt beschouwd als een medische urgentie en je komt dan ook best onmiddellijk naar het ziekenhuis. Ook esthetische en seksuele redenen bestaan om de voorhuid te laten verwijderen. Sommige mannen hebben een erg lange of misvormde voorhuid en wensen deze te laten verwijderen. Een te lange voorhuid kan immers als storend ervaren worden bij het vrijen en dit kan de seksuele beleving van de man of vrouw verstoren. Bij een volwassen man zal meestal gekozen worden voor een volledige besnijdenis. De eikel zal in dat geval zowel bij een erectie als bij de penis in slappe toestand geheel bloot liggen. Meer info vind je op de pagina Besnijdenis bij een volwassene.
Erectiestoornissen of erectiele dysfunctie is het consistente/herhaaldelijke onvermogen om een erectie op te wekken/te behouden die voldoende goed is om seksueel actief te kunnen zijn. Heel wat mannen lijden aan deze aandoening. De aandoening kan zich uiten op verschillende leeftijden en is dus niet steeds het gevolg van ‘de ouderdom’. Een studie in de Verenigde staten (De Olmstead County studie) gaf aan dat zelfs in de leeftijdsgroep van 40 – jarigen er bijna 13% van de mannen lijden aan erectiestoornissen. Vanaf de leeftijd van 60 jaar gaat dit naar de 20%.
De oorzaken zijn divers en worden grofweg ingedeeld in psychologische oorzaken en lichamelijke oorzaken. Voorbeelden van psychologische oorzaken zijn relatieproblemen, stress op het werk etc. Voorbeelden van lichamelijke oorzaken zijn afwijkingen van de bloedvaten die de penis bevloeien en de zenuwen die de penis bezenuwen. Elk van deze factoren of een combinatie van deze factoren kunnen erectiestoornissen geven.
In de oppuntstelling van erectiestoornissen is het mogelijk dat je uroloog een bloedafname adviseert met bepaling van o.m. testosteron en je nuchtere suikerspiegel. Er kan aangeraden worden om een prostaatonderzoek te laten verrichten met ook een echografie van de prostaat. In bepaalde gevallen zal een rigi – scan aangeraden worden om je nachtelijke onbewuste erecties na te gaan. In zeldzame gevallen zal een duplex-echografie van de penis of een cavernosografie van de zwellichamen van de penis afgesproken worden.
Erecties worden soms ‘de antenne’ van de gezondheid van de man genoemd. Zaken zoals roken, een ongezonde voedingsstijl of erg sedentaire levenswijze kunnen allemaal de erectie in de slechte zin beïnvloeden. Aanpassen van de levensstijl kan dus al een eerste behandeling zijn. Daarnaast bestaan er verschillende soorten medicatie voor de patiënt met erectiestoornissen. Al deze medicijnen zullen de bloedvoorziening naar de penis bevorderen. Indien medicatie niet helpt, kan je uroloog je intracaverneuze injecties voorstellen of kan er gesproken worden over het plaatsen van een penisprothese.
Tijdens de ontwikkeling van het kind in de zwangerschap dalen de teelballen vanuit de buik tot in de balzak. Deze teelballen dienen in de balzak terecht te komen omdat de temperatuur daar lager ligt dan de lichaamstemperatuur en dit is noodzakelijk voor de ontwikkeling van de teelbal en de vruchtbaarheid.
Bij de geboorte van het kind zitten bij een aantal kinderen de teelballen nog niet tot in het scrotum. Deze teelballen kunnen zich bevinden in de buikholte, in de liezen of erg hoog in de balzak. Gedurende het eerste levensjaar zullen bij een aantal van deze kinderen de teelballen verder indalen tot in het scrotum. Indien dit na het eerste levensjaar niet gebeurd is, spreekt men over een cryptorchiede testis of een niet ingedaalde teelbal. In dergelijk geval wordt er aangeraden om met een kleine ingreep de teelbal tot in het scrotum te brengen. De uroloog zal deze operatie bij je kind voorstellen omdat een niet ingedaalde teelbal meer kans heeft op ontwikkelingsstoornissen, afwijkende zaadproductie en ook de kans op kwaadaardige ontwikkeling van de teelbal stijgt. Ook is het zo dat indien er zich later een gezwel in de teelbal zou ontwikkelen, dit niet of te laat opgemerkt zou worden wanneer de teelbal niet in de balzak zit.
Bij een aantal kinderen zitten de teelballen eerst wel in de balzak en nadien niet meer. De teelballen staan immers onder invloed van spiertjes die de hoogte van de teelbal in de balzak bepalen. Deze spiertjes worden de cremasterspieren genoemd. Afhankelijk van de buitentemperatuur zullen deze spiertjes de teelballen meer of minder optrekken om zo een constante temperatuur in de teelballen te bewaren. Bij sommige kinderen is deze spier erg sterk ontwikkeld of is de reflex om deze spier te activeren erg snel bereikt. In dat geval spreken we van ‘retractiele teelballen’ die bij de minste spanning of koude naar de liesstreek gaan. Wanneer het kind groeit kan het mogelijk zijn dat deze ‘retractiele teelballen’ niet meer goed gaan indalen tot in het scrotum. In dergelijk geval spreekt men van ‘opstijgende teelballen’ en kan een fixatie van de teelballen in het scrotum ook aangewezen zijn. Het fixeren van een of beide teelballen in het scrotum door middel van een operatie noemt men een orchidopexie.
Men weet dat tussen de leeftijd van 2 en 5 jaar 85% van de kinderen ‘s nachts zindelijk worden. In België raamt men dat ongeveer 12.000 kinderen van 7 jaar nog steeds last hebben van bedplassen. Een kleine minderheid zal deze aandoening zelfs meeslepen tot na de volwassen leeftijd. Heel wat kinderen zullen zelfs na 7 jaar geleidelijk aan toch droog worden zonder behandeling. Dit proces kan echter lang aanslepen en wij weten niet of je kind effectief spontaan droog zal worden. Ondertussen weten we ook dat na de leeftijd van 6 à 7 jaar het niet behandelen van bedplassen een ernstige impact kan hebben op het zelfbeeld van het kind en de levenskwaliteit van zowel de ouders als het kind. Indien je kind dus na de leeftijd van 6 à 7 jaar nog in bed plast, is het belangrijk om hiervoor hulp te zoeken. Voor deze leeftijd kunnen kinderen vaak noch de tijd noch de energie opbrengen die nodig is om ‘s nachts droog te worden.
In het algemeen zijn er 3 zaken die aan de basis kunnen liggen van het bedplassen. Owel is de urineproductie te groot ‘s nachts, ofwel is de capaciteit van de blaas te klein, ofwel slaapt je kind zodanig vast dat hij of zij niet wakker wordt door een volle blaas. Aan de hand van een uitgebreid gesprek zal je uroloog zich al een idee proberen te vormen van het probleem. Een urinestaal zal afgenomen worden en een echografie van de blaas en de nieren zal gebeuren. Mogelijk wordt het kind gevraagd om eens te plassen in de uroflowmetrie. Er zal nadien gevraagd worden om een ‘plasdagboek’ in te vullen waarbij zowel overdag als ‘s nachts de geplaste hoeveelheid urine moet opgeschreven worden.
Het kind kan dan reeds starten met een aantal levensstijladviezen. Deze adviezen zijn er op gericht om overdag de grootste hoeveelheid vocht op te nemen en de blaas te trainen en ‘s avonds de vochtinname te beperken. Frisdranken, koolzuurhoudende en cafeïnehoudende dranken worden best vermeden omdat deze de blaas prikkelen. Kindjes moeten een juiste houding hebben bij het urineren en mogen niet ‘zweven’ boven het toilet. Zware zout- en proteïnerijke maaltijden worden ook best vermeden voor het slapen gaan.
Afhankelijk van de oorzaak van het bedplassen kan een behandeling met medicatie aan de orde zijn, een plaswekker en/of een psychologisch advies. Je uroloog zal dit eventueel in samenspraak met de kinderarts verder toelichten.
Met onbeschermd seksueel contact bedoelen we het vrijen zonder condoom. Na onbeschermd seksueel contact kun je als vrouw zwanger zijn als je geen spiraaltje gebruikt of geen anticonceptiepil neemt. Daarnaast kun je als man of vrouw ook een soa of seksueel overdraagbare aandoening oplopen. Er bestaan heel wat seksueel overdraagbare aandoeningen waarvan de ene al vaker voorkomt dan de andere. De meest voorkomende soa is chlamydia. Herpes en genitale wratten of condylomen komen ook regelmatig voor. Bij homoseksuele mannen komt ook syfilis en gonorroe niet onfrequent voor.
De klachten die je kunt ervaren als gevolg van een soa hangen sterk af van persoon tot persoon en van de soa zelf.
Vaak voorkomende klachten bij vrouwen zijn een veranderde of toegenomen vaginale afscheiding, jeuk, blaasjes of wratjes op de genitaliën, onderbuikspijn en pijn of bloedverlies tijdens of na het vrijen. In ernstige gevallen kan een echte bekkenontsteking of PID (pelvic inflammatory disease) ontstaan.
Vaak voorkomende klachten bij mannen zijn een afscheiding van vocht of etter uit de penis, jeuk, blaasjes of wratjes op de genitaliën. Soms kan ook een ontsteking van de bijbal of de prostaat ontstaan.
Als je denkt besmet te zijn met een soa kun je contact opnemen met je huisarts, de dienst urologie of indien dringend de dienst spoedgevallen.
De prostaat is een klier die zijn functie heeft bij de voortplanting. De prostaat maakt een vocht aan dat van belang is voor het in leven houden van de zaadcellen tijdens en na de zaadlozing. Wij bieden volgende behandelingen van de prostaat aan:
De urineblaas is een hol en gespierd orgaan dat zich in het kleine bekken bevindt. De urineblaas heeft als functie het tijdelijk ophouden van urine en is bovenaan verbonden met de urineleiders afkomstig uit de nieren en onderaan is deze verbonden met de plasbuis. Wij bieden volgende behandelingen van de urineblaas aan:
De nier is een orgaan dat bestaat uit verschillende microscopische buisjes of filtertjes. Deze filtertjes zuiveren het bloed door afvalstoffen uit het bloed in de urine te brengen. Deze urine wordt nadien verzameld in de nierkelken. De urineleiders zijn de buisjes langs waar urine uit de nierkelken in de blaas terecht komt. Wij bieden volgende behandelingen aan voor de nier, de nierkelken of de urineleiders:
De penis bestaat uit de plasbuis en twee zwellichamen. De plasbuis bevindt zich aan de onderkant van de penis en deze dient om de urine naar buiten af te voeren. De twee zwellichamen zijn lange cilindervormige structuren die zich bevinden aan de bovenzijde van de penis. Deze cilinders zijn sponsachtige bloedvaten die zwellen bij de erectie van de man. Overheen de eikel van de penis zit de voorhuid. De balzak van de man bestaat uit verschillende vliezen die de teelballen van de man omringen. Deze vliezen of tunica dienen als een soort bescherming omheen de teelballen. Wij bieden volgende behandelingen aan voor problemen van de penis of balzak:
Een verzakking van de baarmoeder of vaginatop is een veel voorkomend probleem. De baarmoeder en vagina zijn normaal omringd door steunweefsel die deze structuren op hun plaats houden. Onder invloed van verschillende factoren kunnen deze steunweefsels verzwakt zijn. Wij bieden volgende behandelingen aan:
De plasbuis of urethra is de natuurlijke weg waarlangs urine van de blaas naar buiten gebracht wordt. De plasbuis start aan de blaashals en loopt bij de man doorheen de prostaat en de penis. Bij de vrouw is de plasbuis veel korter. Wij bieden volgende behandelingen aan voor problemen van de plasbuis:
Niemand begrijpt je beter dan iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Dat is de kracht van lotgenotencontact en daar kan de patiëntenvereniging Neovida je bij helpen als je de diagnose blaaskanker kreeg of een blaasverwijdering had ten gevolge van blaaskanker, ernstige incontinentie of chronische blaasontsteking (interstitiële cystitis).
Groenebriel 1
9000 Gent
GPS adres
Terhagen
