Blaaskanker

Blaaskanker is in België de zevende meest frequent voorkomende kanker. De laatste jaren krijgen in België gemiddeld 2.300 mensen de diagnose blaaskanker. Ongeveer 850 mensen overlijden aan de ziekte. De ziekte treft ongeveer vier keer zoveel mannen als vrouwen. Blaaskanker is een ziekte die het slijmvlies van de volledige urinewegen kan aantasten. Het is dus mogelijk dat er gelijktijdig op verschillende plaatsen in de urinewegen tumoren voorkomen. Bij 1 op de 10 patiënten is dit het geval. De meest voorkomende kwaadaardige tumor is een urotheelceltumor. Deze ontstaat vanuit het slijmvliesweefsel van de urinewegen. Dit type tumor komt in meer dan 90% van de gevallen van blaaskanker voor.

Oorzaak

De exacte oorzaak van blaaskanker is niet gekend maar er zijn wel risicofactoren bekend. De belangrijkste risicofactor is roken. Daarnaast is ook bekend dat mensen die in de textiel-, plastic-, kleurstoffen- en rubberindustrie hebben gewerkt met aromatische aminen (= kleurstoffen, een verbinding, afgeleid van ammoniak) meer kans lopen op blaaskanker.

Symptomen

Het meest voorkomende symptoom is bloed in de urine. Blaastumoren kunnen zich echter ook atypisch uiten door middel van bijvoorbeeld een constant plasgevoel, een pijnlijk gevoel in de blaas enz. De uroloog zal een cystoscopie uitvoeren om zijn diagnose te bevestigen. Hierbij kan hij rode vlekken waarnemen in de blaas, kleine poliepen op een dunne steel of bloemkoolachtige poliepen met een brede basis. Als de cystoscopie de diagnose van een blaastumor bevestigt of doet vermoeden zal je uroloog een blaasbiopsie of transurethrale resectie van de blaaspoliep voorstellen.

Bij deze ingreep zal de blaaspoliep door middel van een lisje verwijderd worden langsheen de plasbuis. Aan de hand van weefselonderzoek onder de microscoop zal de patholoog nadien kijken hoe agressief de blaaspoliep was en hoe diep deze poliep groeide.

Bij oppervlakkige niet-agressieve poliepen is geen routinematige nabehandeling nodig. Een opvolging door middel van regelmatige cystoscopie is wel vereist.

Bij oppervlakkige agressieve poliepen is meestal wel nabehandeling nodig door middel van spoelingen van de blaas met als doel de kans op terugkeren van de blaastumor te verkleinen en/of dieptegroei van de tumor te vermijden. Er bestaan zowel chemotherapie spoelingen als immunotherapie spoelingen:

• Chemotherapie spoelingen van de blaas
• Immunotherapie spoelingen van de blaas

Een speciale vorm van een oppervlakkige agressieve poliep is het carcinoma in situ (CIS). Hooguit 10% van de blaastumoren is, ten tijde van ontdekking een CIS. Het is een soort vlakke tumor die ook geen poliepachtige uitstulping vormt in de blaasholte. Immunotherapie spoelingen zijn hierbij noodzakelijk om dieptegroei te vermijden.

Diepgroeiende en agressieve poliepen zijn blaastumoren die bij diagnose al tot in de spierwand van de blaas gegroeid zijn. Dergelijke poliepen kunnen niet meer volledig verwijderd worden met een transurethrale blaasresectie en een volledige wegname van de blaas zal aan de orde zijn in tweede tijd. De patiënt zal bij dergelijke diagnose besproken worden op de MOC-vergadering (medisch oncologisch consult). Op deze vergadering overleggen de verschillende specialisten en eventueel ook de huisarts over de beste therapie voor de patiënt. Wegname van de blaas wordt vaak voorafgegaan door chemotherapie via onze dienst oncologie. Na wegname van de blaas moet de urine wegvloeien via een urinestoma of via een nieuwgevormde darmblaas. Vraag hierover meer uitleg aan je uroloog.

• Radicale cystectomie + bricker man
• Radicale cystectomie + bricker vrouw
• Radicale cystectomie + neoblaas man
• Radicale cystectomie + neoblaas vrouw