Elleboogluxatie

De diagnose is meestal klinisch duidelijk maar een radiografie is noodzakelijk om eventuele breuken uit te sluiten. De elleboog wordt terug op zijn plaats gezet op de spoedafdeling en vervolgens wordt een gips aangelegd. Je komt nadien op consultatie en dan wordt afhankelijk van de radiografie/CT-scan beslist of een operatie noodzakelijk is. Dit zal voornamelijk afhangen van de geassocieerde breuken en of de elleboog stabiel is.

Een "terrible triad" letsel is een letsel dat kan opgelopen worden bij een elleboogluxatie. Dit omvat een breuk van het spaakbeen (radiuskopfractuur), een breuk van de ellepijp (coronoïd fractuur) en een ligamentair letsel (LCL/MCL letsel). Deze letsels worden zo genoemd omdat ze gepaard gaan met een belangrijke stijfheid van het ellebooggewricht. Deze letsels moeten meestal chirurgisch behandeld worden. Het type chirurgie is afhankelijk van het fractuurpatroon en zal op de consultatie besproken worden. Meestal zal een osteosynthese of een prothese van de radiuskopfractuur verricht worden, een osteosynthese van het coronoïd en een LCL sutuur (zelden een MCL sutuur).

Met of zonder operatie zal een scharnierbrace aangemeten worden, deze zal afhankelijk van de stabiliteit van de elleboog ingesteld worden. Kinesitherapie wordt meestal opgestart 6 weken na het trauma.