Tenniselleboog

Behandeling

Aangezien de aandoening bij 90% van de patiënten geneest, is de behandeling voornamelijk gericht op comfort. Uiteraard is het belangrijk de uitlokkende bewegingen te vermijden. Kinesitherapie wordt voorgeschreven met als doel het stretchen van de pezen en secundair optrainen van de spiergroep (excentrische oefeningen). Afhankelijk van het klinisch onderzoek kan een ‘bandje’ voorgeschreven worden. Dit bandje zorgt ervoor dat een deel van de krachten bij het uitvoeren van de uitlokkende bewegingen via het bandje gaan, en de aanhechting van de ontstoken pees deels ontlast wordt.

Om de pijn onder controle te houden, wordt veelal een pleister met ontstekingsremmende werking voorgeschreven. Eventueel kan ook een pleister met lokale verdoving worden voorgeschreven. Infiltraties met cortisone kunnen de klachten op korte termijn verbeteren maar op lange termijn is aangetoond dat deze infiltraties de kans op spontaan herstel verminderen. PRP infiltraties (plaatjes rijk plasma dat verkregen wordt na bloedafname) kunnen in overleg met de arts voorgeschreven worden. In de literatuur is er nog onvoldoende evidentie dat PRP een gunstig effect op de genezing heeft maar hier wordt nog verder onderzoek naar gedaan. Aangezien er nog onvoldoende evidentie is, wordt deze behandeling in België niet terugbetaald.

Hoe verloopt een operatie voor een tenniselleboog?

Operatief kan deze peesaandoening zowel met een kijkoperatie of een open ingreep behandeld worden. De keuze tussen de twee hangt af van de geassocieerde pathologie (bv. kraakbeenletsel, ligamentair letsel). Deze ingrepen vinden plaats in het dagziekenhuis.

Bij een open ingreep wordt het zieke deel van de pees weggehaald aangezien dit deel van de pees een beperkt helingspotentieel heeft. Vervolgens wordt de pees opnieuw vastgemaakt met behulp van een ankertje (1,45 mm; bestaat enkel uit hechtdraad) in het bot. Het voordeel van een open ingreep is dat het lateraal ligament opnieuw kan verstevigd worden met behulp van dit ankertje. Eveneens kan (indien noodzakelijk) de zenuw vrijgemaakt worden. Een inklemming van deze zenuw kan gelijkaardige klachten geven als die van een tenniselleboog. Na de operatie krijg je een afneembare spalk gedurende 2 weken. Na 2 weken kunnen de hechtingen verwijderd worden. Gedurende de eerste 6 weken van de ingreep mag de elleboog bewogen worden maar mag er geen kracht uitgeoefend worden. Kinesitherapie wordt gestart als er onvoldoende mobiliteit herwonnen is of om de pees in tweede tijd opnieuw op te trainen.

Bij een kijkoperatie of arthroscopie van de elleboog wordt het probleem langs de onderzijde van de pees aangepakt. Het zieke deel van de pees wordt eveneens verwijderd. Het voordeel van deze arthroscopische ingreep is dat men het kraakbeen van het gewricht kan beoordelen en ook beperkte ligamentaire letsels kan behandelen. Na de operatie krijg je een gips gedurende 1 dag met de elleboog gestrekt (extensie) om het water dat tijdens de ingreep gebruikt wordt te evacueren. Nadien mag je de elleboog bewegen, tenzij er een ligamentair herstel uitgevoerd werd, dan zal er een brace worden aangemeten. Verder gelden dezelfde restricties als na een open ingreep.