Restrictief longlijden

Patiënten met restrictief longlijden ademen een kleiner volume lucht in waardoor er minder zuurstof wordt opgenomen. Het volume dat uitgeademd wordt is ook kleiner, waardoor het koolzuurgehalte in het bloed kan oplopen. Zolang het evenwicht tussen in-en uitademen bewaard blijft, kun je vrij stabiel functioneren met restrictieve longen. Als het evenwicht verstoord wordt (bv. door een longontsteking) of bij de vordering van de ziekte, treden er problemen op.

Indeling in groepen

• Interstitieel longlijden
  • Longfibrose
  • Interstitieel longlijden bij autoimmuunaandoeningen

• Restrictief longlijden door thoraxwandproblematiek
  • Kyfoscoliose (bv. na polioverlamming) waarbij de ruggengraat niet recht groeit.
  • Pectus excavatum, waarbij het borstbeen een indeuking vertoont.
  • Diafragmaparalyse, waarbij het middenrif verlamd is.
  • Neuromusculaire aandoeningen zoals ALS (amyotrofe lateraal sclerose), multiple sclerose, spierdystrofie, myastenia gravis …, waarbij een verminderde geleiding van de zenuwen en/of spierzwakte aanleiding geven tot een ondiepe ademhaling.
  • Obesitas, waarbij het overgewicht de ademhaling beperkt.

• Restrictief longlijden door druk van buitenaf op de longen/ pathologie in andere organen rond de thorax
  • Ascites door levercirrose of door kanker (vocht in de buikholte)
  • Ruimte-innemend proces in de buikholte
  • Hartfalen

Symptomen

• Dyspneu of kortademigheid
• Tachypnoe of snellere ademhaling
• Gedaalde inspanningscapaciteit
• Tekens van rechterhartfalen met o.a. zwelling van de enkels

Behandeling

• Behandelen van de onderliggende aandoening
• Ondersteunende therapie:
  1. Zuurstof
  2. Thuisbeademing
  3. Preventie van infecties