Reukstoornissen

De reukwaarneming gebeurt hoog in de neus, langs beide kanten tegen het neustussenschot. Fijne uiteinden van de reukzenuw waaieren uit in het dak van de neusgang. Een verminderde of volledig afwezige reukzin, het abnormaal waarnemen van een geur of een aanhoudende slechte geur zijn voorbeelden van reukstoornissen.

Als de neus verstopt is (bijvoorbeeld door een forse neusverkoudheid of door neuspoliepen), dan zal geurwaarneming verminderen of verdwijnen. Dit wordt dan verklaard doordat de geurende partikels de reukzenuw niet kunnen bereiken.

Een reukstoornis kan ook optreden door een afwijking aan de reukzenuw: bijvoorbeeld een aangeboren afwezigheid van de reukzenuw, een bloeding of een afgerukte reukzenuw bij een hoofdtrauma, een aantasting van de reukzenuw door een virale aandoening of een gezwel ter hoogte van de reukzenuw.

Veel mensen ervaren naast de gestoorde reukzin ook een verminderde smaakzin. Dit is meestal een foute inschatting. Zuur-, zoet-, zout- en bitterwaarneming zijn de echte smaakwaarnemingen, die meestal aanwezig blijven. Alle andere zogenaamde smaakwaarnemingen berusten op vluchtige stoffen die tijdens het kauwen vrijkomen en die achter het weke verhemelte de neus bereiken en op die manier worden waargenomen. Bij een reukstoornis zal deze waarneming dus meestal ook verstoord zijn.

Om tot een juiste diagnose te komen, zijn een endoscopisch neusonderzoek en beeldvorming nodig.

De behandeling is afhankelijk van de onderliggende oorzaak: bijvoorbeeld medicatie, wegname van neuspoliepen …