Ziekte van Ménière

De ziekte van Ménière is een chronische aandoening die wordt gekenmerkt door terugkerende aanvallen van duizeligheid en/of gehoorverlies en/of oorsuizen en/of volheidsgevoel in het oor. Deze aanvallen kunnen een half uur tot een ganse dag duren. Vaak gaan ze gepaard met misselijkheid. Bij de ziekte van Ménière is er een ophoping van vocht in het binnenoor (zogenaamde hydrops). Tot op heden weet men echter niet wat de onderliggende oorzaak is van deze vochtophoping. Typisch is het zeer onvoorspelbaar optreden van de aanvallen. Dit maakt de aandoening vaak erg belastend.

Diagnose

De diagnose van ziekte van Ménière kan alleen na onderzoek door een NKO-arts worden gesteld. Kenmerkend is het fluctuerend gehoorverlies. Evenwichtsonderzoek (videonystagmografie) kan nuttig zijn om een verminderde functie van het evenwichtsorgaan aan te tonen. Een zeer specifiek onderzoek voor de ziekte van Ménière is de elektrocochleografie (ECoG). Dit onderzoek laat toe om kleine stroomveranderingen in het binnenoor en de gehoorzenuw te meten. De ophoping van vocht in het binnenoor kan ook met een MR-scan in beeld worden gebracht.

Behandeling

Eerst en vooral is het belangrijk dat patiënten met ziekte van Ménière voldoende uitleg krijgen over de aandoening. Bij de meeste mensen kunnen de aanvallen met medicatie vrij goed onder controle worden gehouden. Soms wordt medicatie lokaal toegediend in het oor (intratympanale injectie). Bij een minderheid van de patiënten geraken de aanvallen moeilijk onder controle en is uitgebreidere therapie nodig.