Daniel Dely heeft een lange carrière als fotograaf achter de rug, met vele uren achter de lens en in de donkere kamer. Als liefhebber van klassiek of jazz, popmuziek of muzette, kon je vroeger geen concertzaal of openluchtspektakel bijwonen of je zag Daniel ergens postvatten voor het podium, objectief in de aanslag. Honderden muzikanten in volle actie passeerden door de ontwikkelaar en het fixatiebad om strijkend, blazend of trommelend aan een wasknijper terug tot leven te komen.
In tijden van COVIG ging hij anders te werk. Muzikanten kwamen van heinde en ver met hun instrument voor hem poseren in de studio. Meer nog dan vroeger weerspiegelen deze portretten zijn interesse in de mens achter de muziek.
De foto’s zijn niet alleen een lofzang aan de vele artiesten die ons leven keuren met klanken van vreugde of nostalgie, maar het is ook een ode aan de veerkracht. Het is het bewijs dat leven met een chronische nierziekte en dialyse, zoals bij Daniel het geval is, niet het einde hoeft te betekenen van een creatief, gepassioneerd bestaan.
Je kunt het werk van Daniel Dely nog tot zaterdag 27 augustus bezichtigen in straat 30.
